"จำได้ว่าตอน ม.6 เคยมาแข่งนำเสนอผลงานวิชาการระดับประเทศ เกี่ยวกับเรื่องของการประยุกต์ใช้ข้อมูลดาวเทียม landzat 5 กับการพัฒนาพื้นที่ชุมชน ได้รางวัลที่ 2 ของประเทศ
ทั้ง ๆ ที่หลายคนคิดว่าทีมเราจะได้ที่ 1 เพราะทีมที่ได้ที่หนึ่งเหมือนเด็กเพิ่งหัดพูด แต่ทีมเรารวมตัวนักพูดนรกแตกเอาไว้ด้วยกัน และตัวข้อมูลที่ทำมาตอนนำเสนอระดับภาคทีมเราชนะทีมที่ได้ที่ 1 (เพราะสังกัดภาคเหนือเหมือนกัน)
จำได้ว่าหลังนำเสนอผลงานเสร็จ หนึ่งในคณะกรรมการที่เป็น ศ. ด้านดาวเทียม ถามเราว่า
ศ : ทำไมถึงยืนนำเสนองานวิชาการ (?)
มสหทน : ผมว่าคุณค่าของงานไม่ได้ขึ้นอยู่กับนั่งหรือยืน
ศ : แต่การยืนนำเสนองานมันทำให้งานวิชาการไม่น่าเชื่อถือ
มสหทน : การทำให้น่าเชื่อถือกับการเข้าถึงคนฟัง สื่อสารให้เขารู้เรื่องมันต่างกันนะครับ ผมทราบว่าการดูน่าเชื่อถือเป็นเรื่องสำคัญ แต่สำหรับผมการนำเสนอให้คนฟังรู้เรื่องมันสำคัญกว่า
หลังการตอบคำถามจบลง คนปรบมือกันสนั่นห้องประชุม
และการแข่งขันครั้งนั้น ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เราไม่เลือกเข้าเรียนสายวิทยาศาสตร์ (จริง ๆ กลัวเรียนเคมี) เพราะเราเข้าใจว่าคนสายวิทยาศาสตร์ แทนที่จะเป็นคนที่มีแนวความคิดก้าวหน้า แต่กลับยังมายึดติดกับเรื่องนั่งหรือยืน แทนการเปิดใจรับเรื่องราวใหม่ แล้วแบบนี้จะเปิดใจเรียนรู้แนวคิดอื่น ๆ ได้จริง ๆ หรือ (?)
จนถึงตอนนี้เราก็ยังเข้าใจว่านักวิชาการหลาย ๆ ท่านยังคงเชื่อมั่นว่าการ "นั่ง" เสนอผลงาน มันจะทำให้งานดู "น่าเชื่อถือ" มากกว่าการ "ยืน" "

มิตรสหายท่านหนึ่ง

รักปู๊บนะครับแต่พี่จะไม่เข้ากองทัพเป็ด